Musk heeft niets te maken met de muskusos, het komt van het muskushert, een feromoonextract dat door het dier wordt gebruikt om te communiceren! Iedereen die muskus heeft geroken, zal begrijpen waarom het in zoveel parfums wordt gebruikt. De geur schittert met een hemelsblauwe schoonheid – je voelt je gesust in een wolkendeken en voelt de omringende warmte en geborgenheid die deze sensuele geur weet te verspreiden. Zacht, elegant en harmonieus, het verwarmt onze ziel. In Rêves Sucrés wordt een overdosis musk gebruikt.
Naast amber, civet en castoreum behoort muskus ook tot de dierlijke geuren, waarvan sommige een sterke geur hebben. De term muskus komt oorspronkelijk van de oude Indiase term muskah, wat zaadbal betekent. Interessant is dat er in het plantenrijk ook een basisgeur bestaat die sterk op muskus lijkt. Het wordt gewonnen uit het zaad van de muskusstruik (lat. Hibiscus abelmoschus) en staat bekend als ambrettezaadolie.
In China, India en Perzië stond musk al eeuwen geleden bekend als een stimulerend middel. Het eerste nieuws over muskus bereikte Europa via de Venetiaanse Marco Polo (1254 – 1324). Later begon de handel vanuit het Oosten. Musk werd zowel door artsen gebruikt (als afrodisiacum, zenuwgas en reukmiddel) als in de parfumerie, die destijds, in tegenstelling tot India en Egypte, in Europa nog in de kinderschoenen stond (zie Grasse).
Oorspronkelijk komt muskus van het muskushert (Latijn Moschus moschiferus), dat wordt ingedeeld bij een onderfamilie van de herten. Muskusherten voelen zich het meest thuis in de vochtige bergbossen van Centraal- en Oost-Azië, waar ze hun dierlijke dampen de vrije loop laten tijdens de hitte die wordt aangedreven door hun geslachtshormonen. Musk werd (en wordt helaas) normaal gesproken niet verkregen door de klieren af te vegen, maar door de muskuszak van het gedode dier af te snijden, die de afscheiding in grotere hoeveelheden bevat (ongeveer 30 gram per dier; 1 kg muskus = 33 dode dieren) dan kan in één keer uit de klieren worden verkregen. Zo werd het muskushert decennialang zwaar bejaagd en gedecimeerd. Tegen het einde van de jaren zeventig werd het zo zeldzaam dat natuurlijke muskus voor drie keer de prijs van goud verkocht kon worden!
Het belangrijkste bestanddeel van muskus is het molecuul muscon. In de loop van de tijd is de geurindustrie erin geslaagd muskus kunstmatig te produceren en ook nieuwe moleculen te ontwikkelen die structureel verwant zijn aan de moleculen die in natuurlijke muskus voorkomen en daarom vergelijkbaar ruiken. Als parfumeurs tegenwoordig over muskus (of muskus/witte muskus) spreken, bedoelen ze altijd de hele familie van muskusmoleculen die vandaag de dag voor hen beschikbaar zijn. Deze synthetische geuren worden bij het creëren van geuren met elkaar gemengd om akkoorden te vormen en worden zo gebruikt als basisnoten. Als gevolg hiervan heeft de parfumeur verschillende muskusgeurinterpretaties in zijn geurpalet, waarvan sommige aanzienlijk van elkaar verschillen – zelfs tot de natuurlijke muskusgeur. Sommige muskusakkoorden ruiken voortreffelijk fluweelachtig, rond en zacht, en andere hebben een dierlijke ondertoon.
Het is verbazingwekkend dat bijna de helft van de mensen muskus niet kan ruiken, omdat het hele grote en zware moleculen zijn (dit geldt overigens ook voor de ambermoleculen). Toch is het heel logisch om muskus in parfums te gebruiken, omdat geuren, zelfs als je ze niet kunt ruiken, nog steeds waarneembaar zijn als je ze ruikt in combinatie met andere geuren, wat geweldig is. Muskus wordt dus ook als werkingsingrediënt gebruikt, dat de geur kan ronden en tevens dient om de geur op de huid te fixeren. Musk heeft het vermogen om ongelooflijk veel parfumcomposities op te vrolijken en de overige ingrediënten in een mooier licht te zetten.